ΔΕΠ-υ και Μελέτη!

Οκ. Έχει συμπεριφορές που μπορεί να θυμίζουν τη συμπτωματολογία του ΔΕΠ-Υ (σ.σ. Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητα). Λοιπόν, επειδή έχουμε μία τάση να βάζουμε ταμπέλες και να οργανώνουμε σε «κουτάκια» τις συμπεριφορές του κάθε παιδιού, θα πρότεινα να μου μιλήσεις αρχικά για τον ίδιο τον… Πέτρο. Για παράδειγμα, πες μου με τι του αρέσει να ασχολείται; Ποιες γεύσεις προτιμά; Ποιοι είναι οι αγαπημένες/οι φίλες/οι του; Πώς περνάει τον ελεύθερο χρόνο του τα Σ/Κ; 

Ανησυχείς τόσο πολύ για το διάβασμα; Μήπως δεν τα καταφέρει και μείνει πίσω στην ύλη; Παρατήρησε λοιπόν τι είναι αυτό που τον δυσκολεύει πιο πολύ. Μπορεί να είναι οι τριγύρω θόρυβοι. Μήπως μπαίνει πολύ φως στο δωμάτιο και αυτό από μόνο του τον αναστατώνει; Υπάρχει περίπτωση ο χώρος που έχετε ορίσει ως σημείο μελέτης να έχει πολλά ερεθίσματα για εκείνον και να τον αποσυντονίζουν; Μου λες ότι κουνιέται έντονα όταν μελετά. Αρχικά, δοκίμασε να κάθεται σε σταθερή καρέκλα και όχι σε τύπου γραφείου με ροδάκια. Πιάσε το ένα του χέρι όταν διαβάζει, μπορεί να τον χαλαρώνει. Στην πορεία μπορεί να το «αντικαταστήσει» με ένα anti-stress ball. Και το χρονόμετρο μη ξεχάσεις. Αντίστροφη μέτρηση για κάθε δραστηριότητα και έπειτα κάτι για χαλάρωση, έναν λαβύρινθο, ένα παζλ ή ένα γρίφο. Μη ξεχνάς έχει πολύ ενέργεια να διοχετεύσει. Ας του την κάνουμε δημιουργική και χρήσιμη για τον ίδιο, προτού το βιώσει ενοχικά.

Το ADHD (σ.σ. Attention Deficit/Hyperactivity Disorder) αποτελεί πλέον μία συνήθης διάγνωση των ιατροπαιδαγωγικών αξιολογήσεων –υπάρχει μία παγκόσμια διακύμανση περί του 5%. Συχνά κάποιες μεμονωμένες συμπεριφορές παρατηρούνται σε τυπικής ανάπτυξης παιδιά και αυτό από μόνο του φέρνει ανησυχία στους γονείς. Σε κάθε περίπτωση, είτε με διάγνωση, είτε χωρίς, οι συμπεριφορές που μας προβληματίζουν μπορούμε να τις στρέψουμε σε δημιουργικά έργα. Με κόπο αλλά και με τρόπο το παιδί μπορεί να αξιοποιήσει αυτό που για κάποιον λιγότερο προσεκτικό παρατηρητή θα μπορούσε να θεωρηθεί μειονέκτημα –στην καλύτερη. Ένα «bonus» αυτής της διαταραχής είναι ότι η ένταση των συμπτωμάτων μειώνεται με την ηλικιακή ανάπτυξη του ατόμου και κυρίως εκείνα που έχουν να κάνουν με την υπερκινητικότητα. Ως έφηβοι-ενήλικες συνήθως θα έχουν να αντιμετωπίσουν πιο έντονα δοκιμασίες οργάνωσης, αντίληψης χρόνου και συγκέντρωσης.

Εμπειρικά μιλώντας, οι μαθητές γενικών σχολείων με διάγνωση ΔΕΠ-υ, έχουν συχνά πολύ καλούς αντιληπτικούς μηχανισμούς και συνήθως παρατηρείται να έχουν «κρυφά» ταλέντα τα οποία περιμένουν έναν καλά εκπαιδευμένο παιδαγωγό να τα αναδείξει, τόσο στον ίδιο, όσο και στην οικογένειά του. Εκεί λοιπόν που οι άλλοι βλέπουν εμπόδια, προτείνω εμείς να δούμε προσκλήσεις. Δεν είναι πάντα εύκολο και απλό, αλλά σίγουρα αξίζει την προσπάθεια για τον… Πέτρο.

Θανάσης Γιαννουλής BA, MSc, Ειδικός Παιδαγωγός

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

 

0
Comments

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *